De reis naar de werkelijkheid van Anky van Grunsven


Anky van Grunsven
(Credits: Anky van Grunsven)
Anky van Grunsven (uit “Intermediair”, 27 januari 2012):

“Het was toen ik een wedstrijd reed tijdens de wereldkampioenschappen in Rome in 1998, ik won niet, maar toen heb ik echt voor mezelf besloten waarom ik wilde dressuur rijden. De jurering in Rome was zo absurd. Dit wil ik niet meer, dacht ik. Vanaf dat moment was het me duidelijk: ik wil doen wat ik zelf graag doe, en niet iets doen omdat anderen wat vinden. Het leverde een andere manier van denken op. Mentaal werd ik sterker: ik kreeg een soort rust over me: ik hoef niet per se een medaille te winnen. Dat was een keerpunt. Omdat ik het kon loslaten: niet de plek die ik haal is belangrijk, maar dat ik doe waarin ik plezier heb. Ik denk dat ik daardoor wel een paar Olympische medailles heb kunnen winnen.

...

De ultieme kick... Dat het allemaal past, jij met je paard, dat alles lukt. En de plak is de slagroom op het toetje.”