Begin 2014 ga ik enkele malen naar de huisarts en ik bezoek tweemaal het ziekenhuis voor onderzoek. De kosten daarvan worden keurig betaald door Menzis, mijn ziektekostenverzekeraar. Menzis stuurt ook een kostenoverzicht naar mij toe zodat ik kan zien hoeveel ik van mijn eigen risico heb aangesproken. Dit overzicht wordt echter niet naar mijn adres gestuurd maar naar het adres van mijn ex (die helemaal niet bij Menzis is verzekerd). Mijn ex stuurt het overzicht naar mij door en ik bel Menzis op met het verzoek om dit te corrigeren zodat toekomstige overzichten rechtstreeks naar mijn adres gestuurd worden. Het is dit telefoontje waardoor een reeks verstrekkende gebeurtenissen in gang wordt gezet.

In juli 2014 krijg ik een brief van Menzis waarin staat dat ik de premie van augustus 2014 tot en met december 2014 nog niet heb betaald en dat zij die premie per ommegaande gaan innen. Ik betaal de premie voor mijn ziektekostenverzekering altijd per jaar en de premie voor het hele jaar 2014 is reeds op 30 december 2013 van mijn rekening afgeschreven. Wanneer Menzis op 30 juli de ‘ontbrekende’ premie, € 430,75, van mijn rekening plukt geef ik mijn bank dan ook opdracht om dit geld weer terug te boeken. Ik bel Menzis op en de vrouw die mij te woord staat ziet op haar scherm dat ik inderdaad al voor het hele jaar betaald heb en zegt dat zij de zaak in orde maakt. Ik beschouw hiermee de zaak als afgedaan.

Enige tijd later ontvang ik weer een brief van Menzis waarin ik gesommeerd word om de premie van € 430,75 direct te betalen. Wederom klim ik in de telefoon. Ditmaal staat een man mij te woord en ook hij bevestigt, na wat grasduinen in zijn computer, dat ik al voor het hele jaar heb betaald. Ook hij zegt mij toe de kwestie recht te zetten en ik ga daar uiteraard van uit, zo ben ik.

Helaas, niets is minder waar. De brieven van Menzis volgen elkaar nu snel op. De inhoud is heel duidelijk en steeds dreigender; volgens Menzis ben ik een wanbetaler en ik zal daarom als zodanig behandeld worden. In de laatste brief krijg ik nog tien dagen de tijd om te betalen en anders gaat Menzis de volgende akties in gang zetten:

• er zal een deurwaarder ingeschakeld worden, uiteraard op mijn kosten,
• de dekking van de aanvullende verzekering wordt opgeschort en er zullen geen medische kosten meer vergoed worden uit deze verzekering (gelukkig heb ik alleen een basisverzekering),
• ik word aangemeld bij een landelijke database van wanbetalers, ik kan dan mijn verzekering niet meer opzeggen of oversluiten,
• ik word aangemeld bij het Zorginstituut Nederland, zij gaan de premie rechtstreeks vorderen bij mijn werkgever en/of beslag leggen op mijn eigendommen, mijn ‘premieachterstand’ wordt en passant verhoogd met zeventig (!) procent (de € 430,75 wordt € 719,90).

Zowel de brieven als de website van Menzis maken geen enkele melding van de mogelijkheid tot het indienen van een klacht of het beroep doen op een geschillencommissie. Ik doe nog een laatste poging om Menzis te bereiken en doe mijn verhaal middels het contactformulier op de website. Vijf dagen later komt er antwoord. Per één augustus ben ik de verzekeringnemer geworden van mijn eigen polis (???), de premie (mijn premie) van de resterende vijf maanden van 2014 zijn vervolgens gecrediteerd (???) naar mijn ex (???), en daarom moet ik nu nog vijf maanden premie betalen. Doe ik dat niet dan treden bovenstaande maatregelen in werking.

Ik heb Menzis uiteindelijk betaald. Over het terughalen van de premie bij mijn ex rept Menzis met geen woord, dat is mijn probleem. Gelukkig ben ik on speaking terms met mijn ex, dus dat komt wel goed. Waar het mij hier om gaat is dat Het Systeem zich van de ene dag op de andere tegen je kan keren doordat Het Systeem ergens een foutje maakt. Er komt een trein in beweging die zich niet meer laat stoppen. Ja, we zijn een democratie, zolang je Het Systeem aan je zijde hebt...