De illusie dat het goed gaat met mij
Het was vijftien maanden later dat ik mij ineens realiseerde dat er een wrat van mijn vinger verdwenen was die er al vele jaren zat. Dat zette mij aan het denken en ik ging inventariseren wat er nog meer ‘opgelost’ was. Tot mijn stomme verbazing kon ik een heel A4’tje volschrijven met kwalen die over een periode van vijftien maanden spontaan waren verdwenen. Een heel A4’tje! Tegelijkertijd kwam ik tot de conclusie: het gaat nu kennelijk wél goed met mij. Later dat jaar ben ik begonnen met stemwerk, een soort vage zanglessen waarbij je een ontdekkingreis maakt met en door jezelf. Met een grote schok ontdekte ik dat ik mijn armen niet vrij kon bewegen! Ik kon ze met geen mogelijkheid vrij laten bungelen, ze hingen als stokjes (met halverwege een scharnierpunt) langs mijn lichaam. Ofschoon ik al bijna twee jaar bezig was met een sabbatical zat ik nog vol met spanning. Het ging helemaal niet goed met mij...
Het stemwerk heeft mij veel gebracht. Mijn rechterarm kan ik nu vrij laten bungelen en mijn linkerarm is al een stuk beter. Mijn buik is bevrijd van omvangrijke chronische spanningen en mijn ademhaling heeft zich permanent verdiept. Ik had alle reden om te denken “het gaat goed met mij” en dat deed ik dan ook. In mei 2013 heb ik besloten om na 27 jaar mijn huwelijk te beëindigen. Nog voor het einde van die maand vond mijn ex andere woonruimte en waren wij van elkaar verlost. In de weken daarna rolden de molenstenen van mijn lichaam en in de periode die volgde had ik regelmatig momenten dat het voelde alsof ik vloog. Het plaatje hieronder verbeeldt het best hoe ik mij (grotendeels onbewust) voelde tijdens mijn huwelijk. Het ging helemaal niet goed met mij...Tip: als je wilt weten of het goed met je gaat laat een ander (een hele goede vriend of vriendin) het dan niet vragen maar vertellen. En dúrf naar het verhaal te luisteren...