De Meezingnacht


(Credits: Meezingnacht)

Van de week hadden wij goede vrienden op bezoek. Hele goede vrienden. Van die vrienden waarmee je geen seconde over het weer en de economie praat, maar vrienden waarmee je écht verbinding maakt. We hebben ook wat healingsessies met/bij elkaar gedaan en daarna kwam op een gegeven moment de vraag langs “of er verschil is tussen wel en geen geluid?”. Het voor de hand liggende antwoord is uiteraard “ja”, maar de voor-de-hand-liggende-antwoorden zijn doorgaans onze geprogrammeerde illusies. De Kosmos reikte mij vannacht het echte antwoord aan.

Want wat wil het geval, gisteravond/vannacht was ik met een vriendin naar de Meezingnacht. Heel in het kort: de Meezingnacht gaat over het zingen van (en bewegen met) wereldliederen met hart en ziel. Op een gegeven moment ontstond vanuit een bepaalde stemwerk/body-percussie basis een ‘zang-achtig iets’ waarbij alle woorden en andere brein-constructies (zoals toon, maat houden, op de dirigent letten, enzovoort) uiteindelijk wegvielen en er alleen maar zielsgeluid overbleef. Alleen maar ongeremd en onbeoordeeld puur geluid vanuit je Zelf. Schitterend! Uiteindelijk doofde dit langzaam uit en werd het stil.

Ik keek de kring rond en zag een dertigtal prachtige mensen die getransformeerd waren naar hun essentie (helaas tijdelijk, want morgen doen we weer “normaal”). Het was stil. Bijna oorverdovend stil. Maar het zinderde enorm, het was voor mij heel duidelijk: THIS is where life is all about.

Mijn uiteindelijke antwoord is “nee”, in essentie is er geen verschil tussen wel en geen geluid. Met de nadruk op ‘in essentie’, want het maken van geluid brengt zo ontzettend veel energie in beweging. De Meezingnacht is briljant! En stilte ook.
Karel de Vlieger,
juni 2015