De illusie dat dit een rechtvaardige wereld is

Als ik aardig en eerlijk ben tegen de mensen om mij heen dan zullen de mensen ook aardig en eerlijk tegen mij zijn. Waarom denk ik dat eigenlijk? In films zijn bad guys altijd herkenbaar en krijgt het recht vijf minuten voor het eind zijn loop, maar hoe is dat in de echte wereld? Zelfs in een land als Nederland blijft de meerderheid van de misdaden onopgelost en wordt de meerderheid van de misdaden niet eens aangegeven bij de politie ‘want het heeft toch geen zin’. Ook het keurige land Nederland kent talrijke misdaden waarvan bovendien de overgrote meerderheid geen bevredigende afloop kent. En dan is er ook nog de factor ikzelf. Ben ik altijd aardig en eerlijk? Als ik heel eerlijk ben: nee, ik ben absoluut niet altijd aardig. Regelmatig dringen gedachten zich in mij op dat iemand een ‘stomme dikzak’ is en meer van dat fraais. En het blijft niet alleen bij gedachten, maar soms geef ik er ook woorden aan tegenover mijn vrouw en kinderen. Dus op mijn aardigheid valt nog wel het nodige af te dingen. En mijn eerlijkheid is ook verre van integer. Ik download muziek zonder daarvoor te betalen. Ik installeer software zonder daarvoor te betalen. Wanneer ik teveel wisselgeld krijg in de supermarkt dan houd ik mijn mond, maar wanneer ik te weinig krijg dan zeg ik er wat van. En zo kan ik deze lijst zo lang maken dat ik er misschien nog wel problemen mee krijg.

Maar in mijn illusie ben ik aardig en eerlijk en de rest van de wereld ook. Kortom, de wereld is een rechtvaardige wereld. Het dierenrijk is uiteraard een heel ander verhaal, daar is het eten of gegeten worden, de dieren kennen geen genade jegens andere dieren. Maar daarvoor zijn het dan ook dieren...