Waar zijn ze?

Waar is al dat buitenaardse leven, waarom merken we daar niets van?
Ofschoon we geen zinnig woord kunnen zeggen over de kans op buitenaards leven, en we zelfs geen sluitende definitie hebben van wat leven is, hebben veel mensen (waaronder ikzelf) naar mijn mening toch wel het subjectieve idee of gevoel dat ‘we niet alleen zijn’. Sterker nog, dat we niet alleen niet alleen zijn, maar dat het waarschijnlijk ‘best wel druk is’ in het heelal.

Fermi

Dit roept (lijkt mij) de logische vraag op: waar zijn ze dan? Want wij merken hier op Aarde helemaal niets van buitenaardse activiteit, we ontvangen geen berichten of signalen, we ontvangen geen sondes of verkenners, we ontvangen geen bezoekers, helemaal niets. Hoe logisch deze vraag ook moge klinken, het was Enrico Fermi die in de boeken staat als uitroeper van: waar zijn ze dan? (Engels: then, where are they?) We noemen dit de Fermi-paradox, een schijnbare tegenstrijdigheid tussen enerzijds de overtuiging dat buitenaards leven volop aanwezig is en anderzijds de feitelijke observatie dat de teller voor enig bewijs daarvoor nog steeds op nul staat.


Het zou druk moeten zijn, maar er is niemand
Omtrent de redenen van dit gebrek aan bewijs kunnen we alleen maar speculeren.
Ze zijn er niet.
Ze komen niet door ‘het grote filter’.
Ze kunnen niet.
Ze willen niet.
Ze zijn onzichtbaar.
Ze zijn onwaarneembaar.
Andere reden(en).