Beweeg jij met wat er is? Wat is dat nou voor een vraag zul je denken. Er is zoveel. Je zit (of staat) nu lekker een boek te lezen, je hebt de administratie bijgewerkt en je komt net terug van een rondje hardlopen. Straks haal je wellicht de kinderen uit school. Daarna hoor je alle verhalen aan over wat ze op school hebben meegemaakt. Ze vertellen over de spannende voorbereidingen voor Sinterklaas. En daarna komen er ook al weer die gezellige kerstdagen aan en natuurlijk de jaarwisseling. Waar zullen we op de eerste kerstdag heen gaan? En op de tweede? Maar eerst nog leuke surprises maken voor Sinterklaas. En zo snel mogelijk een zaterdag de stad in om inkopen te doen.

Herken je dit? Veel vrouwen hebben continu deze overdenkingen. Ze denken aan wat geweest is en denken aan wat komen gaat. En het ‘denken aan’ is niet zelden ‘zorgen maken over’. Misschien zit je nu op de bank en denk je “die presentatie voor morgen moet ik ook nog voorbereiden” en “gaan we de deadline voor dat ene project wel halen?”. En is het ook niet de hoogste tijd om je moeder weer eens te bellen? Wat zullen we vanavond eten en hoe laat? Jeroen had nog een late vergadering, dus maar niet te vroeg, maar Chantal moet om kwart voor zeven alweer de deur uit naar de sport. Ja, de sportschool, daar zou ik graag vanavond nog naar toe willen. Maar Sex And The City komt ook en is nu net zo spannend. Okee, nu eerst maar de email checken en daarna snel naar de supermarkt.

Als ik alles uit de eerste paragraaf weghaal wat niet nu is dan blijft het volgende over: je zit (of staat) lekker een boek te lezen. Dat is wat er nu is, niet meer en niet minder. Vrouwen voelen veel verantwoordelijkheid. Dat is prima, maar de valkuil hierbij is dat je gedachten volledig met je op de loop gaan. Het houdt je bezig. Je bedenkt van alles, terwijl, alles wat je bedenkt is niet de werkelijkheid (en gaat dat ook niet worden). In de paragraaf hiervoor wordt een web van gebeurtenissen bedacht waarin je jezelf verliest: het doolhofweb. Aan het eind van de dag ga je moe naar bed van het geploeg door dit web. Maar hoe heeft de werkelijkheid zich ontvouwen? Hoe vaak loopt een dag precies zoals je je die dag vooraf voor ogen had, zoals je die vooraf had bedacht?

Als je bewust in het nu bent dan is ook al je energie in het nu. Ga maar na, als je nu al bezig bent met het organiseren van de kerstdagen (Wanneer gaan we naar wie? Wat eten we? Hoe doen we het met kado’s? Enzovoort.) dan gaat dat onvermijdelijk ten koste van je energie in het nu. Met al die overdenkingen uit de eerste paragrafen van dit artikel leef je in feite overal; je leeft in het verleden, in het nu en in de toekomst. Je totale energie wordt overeenkomstig uitgesmeerd over dit hele tijdspectrum en dit gaat helaas ten koste van je energie ... in het nu.

Wat moet je je daar bij voorstellen: ‘bewust in het nu’? Je leest nu een boek. Beleef je dat moment? Laat je werkelijk tot je doordringen wat je leest? Voel je de bank waar je op zit? Schakel je denken uit en voel het moment en leef het moment. Bewegen begint met wat er werkelijk bewust is en komt dan van binnenuit, vanuit jezelf: innerlijke beweging. Alles wat je in je hoofd bedenkt is niet de werkelijkheid en zorgt ook niet voor beweging, die wordt immers belemmerd door het doolhofweb waarin je jezelf kwijtraakt. Het doolhofweb maakt je statisch (als je verdwaald bent dan ga je stilstaan om je te oriënteren, de beweging stopt) en haalt je uit het nu. Maar je wordt er wel doodmoe van. Dit wil je niet.

Sensitiviteit met je zintuigen, dit is iets wat tijdens de ontwikkeling van de mensheid uit ons bovenbewustzijn is verdwenen. In de dierenwereld is dit heel anders. Dieren zetten al hun sensitiviteit in om hun omgeving (want daar komt het gevaar vandaan) bewust te zijn. Tien seconden nadenken over de naderende kerstdagen kan hier het verschil tussen leven en dood betekenen. Wij, mensen, hebben dat omgevingsbewustzijn (het nu-bewustzijn) niet meer nodig om te overleven. Enerzijds is dat fijn, want dan kunnen we probleemloos een avondje voor de televisie hangen, maar anderzijds gaan onze gedachten daardoor alle kanten op. En onze energie ook. Televisie zorgt voor afleiding, het leidt je letterlijk af van jezelf, en weg van jezelf het doolhofweb in. Weg uit het nu.

Terug naar de eerdere vraag: waarom worden uitvaarten uiteindelijk vaak heel gezellig? De mensen die naar een uitvaart gaan nemen afscheid van de overledene. Er zijn emotionele toespraken. De aanwezigen zijn helemaal met hun gedachten en hun gevoel bij wat er gebeurt. Links en rechts stromen tranen over de wangen. Hier wordt niet gepiekerd over de invulling van de kerstdagen. De aanwezigen zijn helemaal in het nu en helemaal bij hun gevoel. Daarnaast hebben ze vaak de hele dag uitgetrokken voor de uitvaart. Deze mensen leven volledig het moment en hebben alle vrijheid in tijd en ruimte. Daardoor zijn ze ontspannen, ze zijn vrij, en ze zijn innerlijk bewogen. Later, wanneer ze aan de koffie zitten, dan gaat alles ‘als vanzelf’: ze bewegen moeiteloos van tafeltje naar tafeltje om contact te leggen (met mensen die ze misschien al tientallen jaren niet hebben gezien, bel jij daarentegen zomaar een nicht op die je al twintig jaar niet meer hebt gesproken?). Deze mensen zijn in het nu en hebben tijd en ruimte. Omdat ze die vrijheid hebben bewegen ze volledig met wat er is. Ze bewegen geodetisch.

Als je iets loslaat valt het op de grond. Daar kan ik een ingewikkeld verhaal over zwaartekracht tegenover zetten, maar laten we de werking van de zwaartekracht hier even samenvatten als ‘iedereen die niet met ons is, is tegen ons!’. Wat bedoel ik daarmee? Stel je hebt een baan waarbij je de hele dag moet staan, dan heb je waarschijnlijk aan het eind van de dag vermoeide benen en ben je blij als je eindelijk thuis in een lekkere stoel kunt neerploffen. De hele dag heb je namelijk weerstand geboden tegen de verleiding van de zwaartekracht die zegt “ga zitten” of (beter nog) “ga liggen”. De zwaartekracht is naar beneden gericht en als je meegaat in die beweging dan is het goed, maar anders moet je boeten en dat is wat je benen voelen aan het eind van de dag. De zwaartekracht wil dat je meewerkt in zijn richting en anders zul je het bezuren! Dus meebewegen met de zwaartekracht wordt beloond en iedere tegenwerking wordt afgestraft. Vraag het aan de astronaut die in een ruimteschip om de Aarde cirkelt. Zijn ruimteschip met alles erop en erin laat zich heerlijk meevoeren met de zwaartekracht en bevindt zich in een permanente vrije val. Het kost geen enkele moeite, de motoren van het ruimteschip zijn uitgeschakeld, en toch suist hij met acht (!) kilometer per seconde door de kosmos. De astronaut geniet ervan (als hij tenminste niet kotsmisselijk is omdat zijn lichaam deze onnatuurlijke sensatie niet goed kan verwerken). Het vallende voorwerp en de astronaut in een baan om de Aarde bewegen gewoon met wat er is, niets meer en niets minder. Ze volgen geodetische lijnen.

Het grote voordeel van het volgen van geodetische lijnen is: het kost geen energie, het gaat vanzelf. Kijk eens naar een waterdruppel die aan de kraan hangt. De zwaartekracht trekt aan de druppel en rekt de druppel helemaal uit (dit ‘vindt’ de druppel niet leuk, dit kost energie). Totdat het moment aanbreekt dat de druppel opgeeft en van de kraan af valt om vervolgens met een perfecte (!) ronde vorm richting de gootsteen te suizen. Het volgen van deze geodetische lijn is ongetwijfeld de gelukkigste periode uit zijn korte bestaan, want op het moment dat de druppel de gootsteen raakt komt er noodgedwongen een einde aan zijn geodetische lijn en daarmee aan zijn geluksgevoel: de druppel spat uit elkaar!

Geodetisch leven kost geen energie, het gaat vanzelf. Maar het kent beginvoorwaarden die zich laten samenvatten met het woord vrijheid. Dit in tegenstelling tot het web van gedachten aan het begin van dit artikel waarin je jezelf gevangen zet, het doolhofweb. Het gaat om vrijheid in je hoofd (nu-bewustzijn) en vrijheid in tijd en ruimte (alles wat in je agenda staat en op je to-do lijstje is per definitie niet geodetisch). Vooral die vrijheid in je hoofd luistert heel nauw, want daar speelt een gevoelscomponent mee.

Vrijheid in tijd en ruimte is recht-toe-recht-aan te regelen. Geen afspraken hebben, manlief is naar zijn werk, de kinderen zijn naar school, de computer staat uit (en de telefoon ook?). Voilà, er is vrijheid in tijd en ruimte. En nu de stad in want bij dat leuke boutiekje aan de Hoofdstraat hebben ze de nieuwe collectie binnen gekregen. Je bent in die winkel en je ziet een schitterend jurkje, het is precies jouw maat en de kleur en het motiefje zijn ook helemaal goed. Dan komt er een stemmetje in je hoofd die zegt: ja, maar twee weken geleden heb ik ook een jurk gekocht en daar was Jeroen helemaal niet blij mee. Ik heb al een kast vol met jurken en de auto moet deze maand ook nog naar de garage voor een beurt. En de dure decembermaand zit er aan te komen. Nee, Jeroen was helemaal niet blij, dus als ik nu dit jurkje koop dan is Leiden zeker in last. Aan de andere kant, waar bemoeit hij zich mee? Ik breng ook geld binnen en dus mag ik toch ook wel eens wat voor mezelf? En ze hebben het nu in mijn maat en het kost maar € 69.95. Ik doe het gewoon. Met gemengde gevoelens ga je weer naar huis: blij om de jurk en bedrukt om de reactie van Jeroen.

In dit voorbeeld was duidelijk geen sprake van vrijheid in je hoofd. Hoe anders was het gegaan als Jeroen twee weken geleden enthousiast op je aankoop van toen had gereageerd. En wellicht gisteravond had gezegd: “meid, ga morgen lekker de stad in, lekker ontspannen, vraag de buurvrouw mee, ga even gezellig ergens zitten”. Dan was er totaal geen gevoelsblokkade geweest bij het kopen van de jurk. Dan had je alle vrijheid en kon je vanuit jezelf (nu-bewustzijn!) een keuze maken. Misschien had je dan wel gedacht “het is wel een leuke jurk, maar ik heb net twee weken geleden nog een jurk gekocht, het hoeft nu niet weer”, of je bleef de halve middag met de buurvrouw op een terras zitten omdat jullie zo’n goed gesprek hadden en bij dat boutiekje ben je helemaal niet meer binnen geweest. En zo kan ik nog honderd scenario’s bedenken, maar ook wat ik bedenk is niet de werkelijkheid, dus dat doe ik maar niet.

Totaal nu-bewustzijn zorgt voor geodetische beweging, totale vrijheid, bewegen met wat er is, wel/niet met de buurvrouw op een terras blijven zitten, wel/niet naar dat boutiekje. Deze dag heeft vrijheid (je kunt bewegen met wat er is) en geeft geluk. Je bent volledig in interactie met je omgeving, met wat er nu is. Je bent beweger en bewogene. Je beweegt geodetisch. Je leeft geodetisch.