De reis naar de werkelijkheid van Danny Mekić


Danny Mekić

Danny Mekić (uit “Intermediair”, 13 april 2012):

“De verhalen van mijn Bosnische opa hebben veel indruk op me gemaakt. Voor hij naar Nederland vluchtte en bij ons in huis kwam wonen, zat hij in de gevangenis in het voormalig Joegoslavië vanwege zijn etnische afkomst. Hij leefde in overvolle cellen, kreeg elke dag een snee brood en een kom soep. Heel bewust koos hij ervoor om niet de dagen af te tellen. Hij begon levensverhalen te verzamelen van andere gevangenen. Tijdens die gesprekken beleefde hij intens gelukkige momenten, vertelde hij me later. Dat heeft me doen inzien dat geluk niets te maken heeft met omstandigheden, maar alles met wat je er van maakt.

...

School geeft een prikkel af tot uniformiteit, er is altijd maar één antwoord goed. Je ontwikkelt daardoor dogma’s, zoals: je moet nooit met school stoppen. Het probleem van dat soort uitgangspunten is dat ze vaak opgaan, maar niet altijd. In mijn werk is het belangrijk om origineel te zijn, om antwoorden te geven die niet eerder werden bedacht. Dat leer je niet op school.”