De illusie dat ik goed kan autorijden

Ik kan goed autorijden, ‘natuurlijk’ kan ik goed autorijden. Dit zegt zo ongeveer iedereen van zichzelf, maar desondanks worden er per jaar in dit land 800 (!) mensen doodgereden. Allemaal door automobilisten die vinden dat ze goed kunnen autorijden. Mogelijk hoor je soms iemand zoiets zeggen als “ik rijd wel eens te hard”, maar verder zijn ik en alle anderen allemaal keurige automobilisten.

In het dorp waar ik woon is dertig de maximale snelheid, maar slechts zeer incidenteel zie ik dat iemand zich aan die snelheid houdt. Er worden tien miljoen bekeuringen uitgedeeld per jaar voor te hard rijden. Stel dat dit één procent is van het werkelijke aantal malen dat de maximumsnelheid overtreden wordt dan wordt er minstens een miljard maal per jaar te hard gereden. Bijna honderd procent van de mensen ergert zich aan bumperklevers, maar slechts een paar procent van de automobilisten zegt dat ze zelf ook weleens kleven. Dit is een tegenstrijdigheid die mijns inziens absoluut niet kan kloppen. Met andere woorden, automobilisten kleven dat het een lieve lust is, rijden massaal te hard en doden per jaar rechtstreeks 800 mensen (indirect zullen er ook nog wel de nodige slachtoffers vallen want auto’s stoten giftige gassen uit). En dan heb ik het hier slechts over een paar aspecten van het autorijden. Maar in mijn beleving, mijn illusie, ben ik een keurige chauffeur en kan ik goed autorijden.