Wat zou je doen als je niet bang was?

Ik denk dat dit een vraag voor gevorderden is. Het heeft bij mij althans vele jaren geduurd voordat het inzicht kwam dat wij angstige kuddedieren zijn en dat (nagenoeg) al onze acties voortkomen uit angst. Het zijn de talloze angsten in ons, die ons ons leven lang voortdrijven over deze aardbol. Ook op al die momenten dat je bewust geen angst voelt is er toch een onbewuste laag van angst die je acties bepaalt. Een niet-voelbare angst. Een diepgewortelde angst dat we er wellicht niet toe doen, dat we verlaten worden, dat we tekort komen, dat we ‘er niet bij horen’, dat we anders zijn, dat we saai zijn, de lijst is eindeloos. Normaliter staan we hier helemaal niet bij stil, maar ons leven draait om angst en the meaning of life is het overstijgen van deze angst en uiteindelijk alle angst achter ons te laten en helemaal vrij te zijn. Dán, en alleen dan, zijn we vrij en krijgen we zicht op de werkelijkheid.

En zoals Boeddha lang geleden messcherp analyseerde: de bron van al ons lijden is gehechtheid. Met alles waar onze grijze massa weet van krijgt kan gehechtheid ontstaan, het niet meer willen loslaten. En wanneer je je brein even niet wilt volgen dan overspoelt je brein je met angst om je zo snel mogelijk weer op het ‘rechte pad’ te krijgen. We zijn gehecht aan een ziljoen ‘dingen’, van alle spullen die je bezit tot en met de status die je (stiekem) denkt te hebben en de warmte in het vertrek waar je nu bent. En natuurlijk je eigen leven en de mensen die je na staan. Van al die ‘zaken’ denk je het te hebben en je bent (onbewust) bang het ooit niet meer te hebben. Ziedaar de oorzaak van al onze angsten en spanningen en uiteindelijk de lijdensweg der mensheid.

Zonder angst kun je alles loslaten en is er geen hechting meer aan spullen en mensen (maar dan kun je natuurlijk nog wel om mensen geven en van ze houden, want dat is iets heel anders). Er is overgave, je hebt niets meer te bewijzen, er hoeft niets meer, alles is goed en er hoeft niets meer te veranderen vanuit je wil en je ego, en het gaat dan ook niet meer om ‘iets willen doen’ puur om het doen. Het maakt ook niet meer uit wat anderen van je denken, het is allemaal totaal niet meer van belang, je hebt echt helemaal niets meer te bewijzen of om je zorgen om te maken.

Op dat moment is er volop ruimte voor je passie en voor je hart, want je leeft niet meer vanuit angst. En wat ga je dan doen?

Angst is een leugenaar